Een dag van hoop, pech, blijdschap en teleurstellingen
Verslag Nr. 1
- Datum : 2 mei 1993
- Lokatie : t Goy
- Weer : 10,3°C, geen zon, vrijwel droog, volledig bewolkt.
- Loting : Ron, Benno, Gerard
- Wedstrijd op : Punten
- Wedst.Nr. : 17
Het verslag
Tja, het was weer zover. De eerste viswedstrijd stond op stapel en wel in het ’t Goy. Ja, u leest het goed: in het ’t Goy. Op veel verzoek is de locatie ’t Goy er weer bij gehaald. Een zeer onberekenbaar water, een water zoals ik reeds vele malen hiervoor beschreven heb als een sloot waar de loting behoorlijk van invloed is op het resultaat. Nu wil ik, gezien het eindresultaat, niet zeuren, maar ik geloof dat zelfs Benno, gezien z’n resultaat, overtuigd is van een definitief vaarwel van het ’t Goy.
Wedstrijdverloop
Benno en ik zijn samen om ongeveer 7:45 vertrokken uit Nieuwegein. Om even over acht waren wij ter plaatse. Gezien de tropische temperaturen in de afgelopen dagen, waren we luchtig gekleed aan de wedstrijd begonnen. Ron kwam even later aan en was zeer goed gemutst. Heel even was er nog twijfel over de loting, maar na enige overredingskracht van de wedstrijdleider kon de wedstrijd om 8:45 aanvangen.
Nu heeft het ons al die jaren in de openingswedstrijd niet meegezeten, en ook nu zat het niet mee. Ik wist al na 10 minuten dat het zeer slecht zou gaan worden. Maar toen ik net een voorstel wilde gaan doen om te gaan verkassen, ving Ronnyboy met luid gebrul zijn eerste vis van het seizoen.
Nu vissen we voor het eerst dit jaar met een speciaal puntensysteem en niet op gewicht, dus reden tot paniek was er niet. Zelfs indien je niets vangt, is er nog geen reden tot paniek of wanhoop. Benno, die vóór de wedstrijd had aangekondigd hier met z’n nieuwe Winckler-picker te gaan vissen, bleef vooralsnog verstokt op z’n kistje met z’n hengeltje in z’n hand. Ook hij had nog geen schub gevangen. En ik? Ook ik zat somber voor me uit te kijken en mompelde voortdurend dat dit de allerlaatste keer is dat we hier gaan vissen.
De wind stak op, en het leek wel of het steeds kouder werd. De paraplu’s werden uit de foedralen gehaald. Inmiddels ving Ron z’n tweede visje. Tijd voor plan B!
Plan B
Ik korte mijn hengel in tot 3 deeltjes en probeerde op de kleintjes. Benno volgde spoedig. En ja hoor, wat mij even niet lukte, lukte Benno wel. Maar het bleek van korte duur. Dus ook plan B werkte niet echt. Wat nu te doen? Ik ben uiteraard niet voor één gat te vangen en trok de hele trukendoos open. Zwaar op de grond, zwevend, lichte en zware dobbers, maar het mocht niet baten. Niet één beet gezien!
Benno, die na drie kleine visjes gevangen te hebben, kreeg er genoeg van en ging z’n geluk eens beproeven met z’n nieuwe feederhengel. Ik was nog steeds bezig om mijn eerste visje te vangen, maar kreeg opeens geluk. In een paar minuten hengelde ik drie luttele visjes eruit. Ziezo. Dit gaf de burger weer moed. Onmiddellijk ging ik mijn geluk op de tien meter beproeven. De wedstrijd naderde z’n einde. Officieel zou de wedstrijd tot 12:30 duren, maar gezien de gure wind is deze ingekort tot 12:15.
De uitslag
Wegen doen we niet meer, dus tellen en meten geblazen.
Tot ziens Gerard
