De eerste landstitel
Willem II meldde zich in 1916 als eerste zuidelijke club als kampioen van Nederland, in 1921 volgde NAC als tweede en in 1929 het toen zestienjarige PSV als derde.
Nadat de ploeg voor Willem II en MVV voor de eerste keer het zuidelijke kampioenschap had veroverd, hield ze in de landelijke race Go Ahead, Feyenoord, Sparta en Velocitas achter zich.
PSV was in dit seizoen op onweerstaanbare wijze op de zuidelijke titel afgegaan. Het was na zestien van de achttien wedstrijden al zeker van het kampioenschap. Aan het einde van het seizoen, waarin slechts één wedstrijd verloren ging, bedroeg de voorsprong op nummer twee niet minder dan acht punten. Een van de spelers was Arie van Strien die later voorzitter zou worden.
De eerste wedstrijd in de kampioensronde was tegen Velocitas in Groningen. Op zaterdag 23 april vertrok het uil 28 personen bestaande PSV-gezelschap per trein naar de plaats van bestemming die het na een reis van ruim vier uur bereikte. De delegatie werd ondergebracht in hotel Willems.
Een reportage uit die tijd:
‘Nauwelijks waren de sonore klanken van den Martinitoren over ’t nog rustende Groningen weggestorven of in hotel Willems heerschte reeds bedrijvigheid en druppelsgewijze verscheen het PSV-gezelschap aan ‘t gereedstaande ontbijt. Onze jeugdige internationale jeugdkeeper Leo Boumans had naast de voorname verdedigingstaak van ons doel nog een andere plicht te vervullen. Weggedoken in een hoekje van ‘t restaurant blokte hij met grote ambitie aan z’n huiswerk hetgeen immers daags daarna ingeleverd moest worden. Deze doelman was pas zeventien jaar en leerling op een technische school.
De wedstrijd tegen Velocitas werd een daverend succes voor PSV dat een monsteroverwinning van 1-9 behaalde. De basis was gelegd. PSV won en verloor vervolgens van Feyenoord en herhaalde deze prestatie tegen Sparta, en zegevierde twee keer over Go Ahead. De beslissing viel op 23 juni 1929, toen Velocitas met 5-1 werd verslagen. Na de wedstrijd maakten de spelers en begeleiders in tien versierde auto’s, een rondrit door de stad en later werden ze op Huize De Laak ontvangen door dr. A. Philips. Op 14 juli werden de landskampioenen in het gemeentehuis van Eindhoven officieel gehuldigd. Dat gebeurde rond het middaguur. Daarna volgde een huldigingswedstrijd met het Belgische Berchem Sport als tegenstander. PSV verloor deze wedstrijd met 0-2, de temperatuur was tropisch.
Afscheid van Drieske Klaassen
Bij gelegenheid van de huldigingswedstrijd tegen Berchem Sport op zondag 14 juli 1929 nam PSV afscheid van zijn toen zesendertigjarige, uiterst populaire speler Driekske Klaassen. Hij was vijfentwintig jaar actief voetballer geweest. Aanvoerder Ad van Herd karakteriseerde Driekske bij het glorieuze vertrek ook als de meest nette speler van zijn ploeg. Driekske speelde namelijk vaak met een zakdoek in zijn hand en die hield hij bij het nemen van een inworp tussen zijn tanden vast. Een definitief afscheid is het op die dag toch niet geworden. PSV heeft later nog herhaaldelijk een gehonoreerd verzoek op Driekske gedaan om geblesseerde spelers te vervangen
Ode aan Driekske
Bij het slot der competitie Hebben wij hem weer gezien Blakende van voetbalijver En sporter bovendien Als je hem heen weer ziet draven Onvermoeibaar op zijn post Kun je bijna niet geloven Dat dit hem geen moeite kost Als een nijdig foxterriër je Holt hij achter kuit en been Draait met allerhande trucjes Om zijn tegenspelers heen Driekske denkt net als de honden Waar twee vechten om een been Is er altijd nog een kansje Gaat de derde er mee heen Als hij zoo achter de bal loopt Is hij in zijn element Is hij nog de PSV ‘er zoals men hem al jaren kent Op ’n leeftijd dat een ander B ij na grootvadertje is Blijft hij in actieven dienst nog Is als voetballer niet mis. Zeg ik nog dar hij een lid is Die nooit op zijn kunnen zwetst Dan heb ik in grove trekken Driekske Klaassen juist geschetst Driekske is en blijft ons Driekske Opgegroeid in PSV Met ons zal hij blijven strijden Voor een roemrijk PSV
Loftrompet op PSV
Onderstaande bijdrage leverde KNVB-official Jan van Bol in 1929, nadat PSV voor de eerste keer kampioen van Nederland was geworden, aan het blad De Sportkroniek. ‘Acht jaar is het geleden dat de eretitel, in 1920-1921 door NAC bevochten, voor een jaartje in de Zuidelijke safe kon warden gedeponeerd. Nadien hebben Willem II, NAC, MVV en NOAD het voor ons district opgenomen, maar het beschaafde Westen en het dagende Oosten wisten het donkere Zuiden te overtroeven totdat op Zondag 23 juni 1929, des namiddag om twaalf minuten voor vier, PSV andermaal een parel aan de Zuidelijke voetbalkroon wist te hechten. Bravo PSV!
De homogeniteit van uw elftal, de systematische oefening en de daardoor verkregen welverzorgde techniek hebben u begiftigd met de hoogste onderscheiding die een voetbalvereniging ten deel kan vallen. Daarvoor verdient ge niet slechts hulde en gelukwensen, maar ook dank! De eer van PSV betekent de roem van het Zuiden en de kranige prestaties van de PSV-ploeg slaan terug op de reputatie van het voetbal-Zuiden dat trots is op de verdedigers van zijn naam en op het succes dat zijn vertegenwoordigers boekten in de grote eindspurt der inter pares, waarbij zij zich de primus toonden.
PSV heeft haar fraai seizoen besloten met een denkbeeldige vuurpijl die het donkere Zuiden in een zee van licht heeft gezet. Wij mogen dan al schrijven, organiseren, administreren en aan voetbal-politiek doen … ‘t is alles een noodzakelijk kwaad, maar de kern van al dit gedoe blijft toch de praktijk die alleen dan met gunstig gevolg aan al die theorie kan worden getoetst, indien het technisch materiaal voorhanden is. Langzamerhand ontvlied ik de tijd, waarin men nog bewondering koestert voor mooie benen. En mannelijk schoon dat zich uit in een stel ferme onderdanen, vind ik bepaald iets onevenwichtigs, maar ditmaal heb ik toch bewondering voor die tweeëntwintig PSV-henen die net zo lang gemanoeuvreerd hebben, totdat zij tot kampioenschap pers zijn gepromoveerd.
Die heren moeten het toch tenslotte doen en deplaise de vulpenhouders en schrijfmachines die het goed bedoelen, maar machteloos zijn als het mechanisme der benen hapert. Zo is dan PSV op welverdiende wijze kampioen van Nederland geworden en de gouden plak terecht gekomen in het district dat, krachtens het ontwikkeld spel, onbetwistbaar de beste aanspraken op het eremetaal heeft doen gelden’. Tot zover deze aubade van ruim zestig jaar geleden aan de spelers en de trainer Joop Klein Wentink die niet ingang van het volgende seizoen opgevolgd zou worden door de Engelsman Jack Hall.