Met handen en voeten visvangen!

Verslag Nr. 2

• Datum : 25 juni 1997
• Lokatie : Linge-1
• Weer : 12,7°C, zwaar bewolkt, 2 mm neerslag, 4,2 uur zon.
• Loting : Benno, Jan, Gerard, Ron
• Wedstrijd op : Punten
• Wedst.Nr. : 40

Het verslag

Door omstandigheden is de tweede wedstrijd (in de Eem) komen te vervallen. De Linge Geldermalsen. Op woensdagavond 25 juni ging alweer de tweede wedstrijd van start. Er gebeurde van alles in die wedstrijd. Hoewel tijdens de wedstrijd het er allerminst op leek dat de favorieten zouden gaan winnen, is het toch enigszins voorspelbaar geëindigd.

Veel te vroeg was ik reeds aanwezig op de zo overbekende locatie. Veel van ons hebben aan dit water slechte herinneringen, waaronder ikzelf. Doordat ik dik in m’n tijd zat, ging ik het water maar eens grondig inspecteren. Onmiddellijk viel op dat een brede strook waterplanten van wel vijf meter het praktisch onmogelijk maakte om daar goed te kunnen vissen. Alternatieven waren niet afgesproken, dus besloot ik het maar af te wachten totdat de boys gearriveerd waren. Benno kwam om circa 17:15 aan en Ron weer vijf minuten later. En van Jan was nog geen teken van leven. Toen ook zij geen uitweg wisten, hebben we besloten om er toch maar het beste van te maken.

Vergeten

Het komt ons allemaal wel eens voor. Maar het was Ron dit keer die z’n leef- en schepnet vergeten was! Gelukkig had hij nog een klein leef- en schepnetje als reserve in de auto. Door wat geknutsel en gestuntel had Ron z’n schepnet verlengd met een oud hengeldeel.

Het begin

Jan was nog steeds niet in beeld. We wilden niet al te lang meer wachten en besloten de stekken te verdelen. Hoewel we niet duidelijk hadden afgesproken in welke volgorde we zouden gaan vissen, werd er voor het doorschuifsysteem gekozen. Het was inmiddels 17:55 geworden en ja hoor, daar kwam Jan met veel bravoure aankakken.

De hengelkeuze

Benno die aan iedereen die het maar zien wou, zijn nieuwe hengeltopje toonde. Hij was er heilig van overtuigd dat dit nieuwe wonder hem de overwinning zou gaan brengen. Desondanks, tegen alle waarschuwingen van Benno in, had ik me voorgenomen vier uur lang met de picker te gaan vissen. Ron zat met z’n vertrouwde stokkie en Jan probeerde het op de picker. Het dreigde voortdurend te gaan regenen, dus de paraplu’s werden uitgepakt en opgezet.

De wedstrijd

Benno ving de eerste vis. Maar ook Jan wist al snel wat vis te vergaren. Voor Ron duurde het wat ongewoon lang voordat hij z’n eerste vis ving. Ikzelf liep een beetje achter de feiten aan doordat ik, vooral in het begin, vaak missloeg. Maar eindelijk, na een uur getuurd, was het dan toch raak. Met een paar ferme rukken probeerde de vis zich te ontworstelen. Al binnen draaiend merkte ik opeens geen weerstand meer en… Los! Shit! M’n haak was gewoonweg losgeschoten uit de knoop!

Het was inmiddels gaan regenen. De vangsten namen af. Ik was de enige die, tot groot genoegen van de rest, geen schub had gevangen. Onwillekeurig dacht ik aan vorig jaar, toen ik m’n eerste blank ving. Jan was ook stiller geworden. Het stokte volledig bij hem. Benno bleef volharden met z’n nieuwe topje, ondanks dat zijn vangsten sterk terugliepen. Ron had inmiddels zijn draai gevonden en zat weer op zijn vertrouwde manier visjes te vangen.

Gelukkig, voor mij althans, kromde m’n top weer eens. Met een forse uithaal haakte ik de brasem. Maar ook dit keer gebeurde er weer wat. De gevangen brasem werd langzaam naar de waterplanten gedrild en rook blijkbaar z’n kans en dook met een hoge sprong de waterplanten in. Wat ik ook trok, het geheel zat muurvast. Na lang geduw en geprik wist ik uiteindelijk de vis te ontmaskeren. Het heeft me zeker vijftien minuten geduurd voordat ik de vis kon bijtellen. Een kreet van blijdschap kon ik nauwelijks onderdrukken.

De opmerking

“Eigenlijk ben jij helemaal niet zo groot als je je voordoet!” zei Ron, die inmiddels ook stilgevallen was. Verbaasd keek ik op en luisterde verder wat hij op scherpe toon te vertellen had. Hij begon opeens een verhaal op te hangen dat een visser van formaat zich niet explosief behoorde te uiten. Dit zou hij ingenomen moeten doen en zich voordoen dat het de normaalste zaak van de wereld was als je een grote vis vangt. Dat onderscheidde nu een goeie visser van een slechte, aldus Ron. Nu kan je van Ron alles verwachten, maar rancuneus is hij zelden of nooit. Het leuke van dit verhaal is, dat hij juist de naam Grote Geer vijf jaar geleden in het leven had geroepen. Aan de andere kant kan ik het me enigszins wel voorstellen dat als je grote voorbeeld gaat provoceren, dit dergelijke reacties uitlokt! Misschien toch dan een beetje haatdragend?

Kort achter het vinnige betoog van Ron was het weer raak. Een prachtige brasem liet zich regelrecht in m’n schepnet loodsen. Die was binnen. Dat was nummer twee! Ook nu weer kon ik een triomf niet onderdrukken.

De pauze

De pauze brak aan. Gelukkig was het droog. Na enig gekissebis over van alles en nog wat vervolgden we de wedstrijd. Benno had inmiddels z’n picker gereed gemaakt maar bleef toch op de vaste hengel doormodderen. Jan, die het op de vaste stok probeerde maar vervolgens nauwelijks over de waterplanten heen kon komen, besloot gauw weer terug te keren op de picker. En toen gebeurde er wat…

Nat pak

Tja, wat er toen gebeurde is eigenlijk met geen pen te beschrijven. Het schouwspel speelde zich af bij Ron. Hij sloeg iets aan de haak, althans zo oogde het. Ikzelf dacht eerst nog dat hij vastzat. Maar dat was niet zo. Het leek wel uren te duren voordat we ook maar iets kwamen te zien. Het gaf zich in ieder geval niet gauw gewonnen. Ron had z’n geknutselde schepnet met zijn andere hand in de aanslag. Eindelijk leek het monster zich gewonnen te geven. Het zwom vlak voor Ron langs. Ron mikte, schepte, en… Krak, de steel brak in tweeën! Ron bedacht zich geen ogenblik en sprong pardoes zijn net achterna. Hebbes! Tot op z’n knieën in het water toonde hij trots een flinke zeelt! Maar het verhaal gaat verder…

Gladjes

Nadat Ron de haak van de vis ontdaan had, waarschuwde ik hem de zeelt voorzichtig te droppen in z’n leefnet want ze zijn spekglad. Ik was nog niet uitgesproken of het overkwam Ron. Met spastische bewegingen kon Ron geen controle meer houden over de vis. Plons! De vis bevrijde zichzelf. Maar Ron gaf zich nog niet gewonnen en wéér ging hij het water in! Met alle geluk van de wereld wist Ron met z’n blote handen de zeelt weer op de kant te duwen! Tjonge, tjonge, wat hebben we daarom gelachen! Ik heb er nog pijn van in m’n kaken. Daarna viel er een lange en grote stilte.

De finale

Het was Benno die de stilte doorbrak. Ik was net getuige hoe zijn allereerste brasem in de Linge werd gevangen. De werking van het elastiek werd nu goed gedemonstreerd. Ik moet toegeven dat het een mooi systeem was. Soepel drilde Benno de brasem over de waterplanten heen en kon zeker 30 punten bij z’n totaal tellen. Het was inmiddels onduidelijk geworden wie de wedstrijd zou gaan winnen. Benno had een grote brasem en nog wat voorn. Bij Jan zat het even weer niet mee. Ikzelf had er twee. Ron deed ook nog mee met een grote en een respectabel aantal voorntjes. Toen ik terugliep naar m’n stek zag ik zojuist langs Jan z’n paraplu heen hoe m’n top met een enorme ruk kromgetrokken werd. Met grote stappen stormde ik naar m’n visstek. Veel hoefde ik er eigenlijk niet meer aan te doen; de arme vis had zich inmiddels vastgebeten en was daardoor kansloos geworden. Een prachtige zeelt van 31 cm was de laatste vis van de wedstrijd die gevangen werd. Ik weet dat het vaak als mazzel wordt uitgelegd, maar deze mensen begrijpen nog steeds niet hoe het principe van een picker werkt! In ieder geval stond de uitslag nu vast. De wedstrijd was even later afgelopen en konden we de balans opmaken.

De uitslag in cijfers

Uitslag

• Gerard: Ook ik ving m’n eerste zeelt ooit in een wedstrijd. Met 31 cm was dit voor mij ook geen Linge-1 record. Dit haalde ik reeds op 11 juni 1993, al weer zo’n 1475 dagen geleden! Ikzelf had gedacht meer afstand te kunnen nemen dan wat er nu gebeurd is. Stilletjes had ik gehoopt op vier brasems en nog wat voorns. Ondanks dat ik de eerste plek van Benno overneem, ben ik eigenlijk niet tevreden.
• Benno: Hij verbeterde z’n grootste vis op de Linge van 16 punten (18-mei-1996) naar 31 punten nu! Hij heeft het altijd moeilijk gehad op dit water. Hijzelf was tevreden over z’n vangst, maar baalde een beetje dat ik op de valreep nog een grote zeelt ving.
• Ron: Hij ving z’n eerste zeelt ooit. De vis was liefst 28 cm! Dat was voor Ron weliswaar geen recordvis, maar toch één die er wezen mag. Zijn Linge-record stelde hij op 2-sept-1994 en op 18-mei-1996 vast met 29 punten. In het vorig verslag verwachte ik meer dan 100% inzet. Nu, dat heb je dan ook gedaan; met handen en voeten heb jij je losgewrikt van die irritante laatste plaats! En dat is een pluim waard!
• Jan: Jan heeft met acht punten totaal voor zichzelf een diepterecord gehaald op de Linge. Hij is inmiddels weer in z’n vaste patroon terechtgekomen. De bijna-overwinning van vorige keer zullen we maar als een incident zien. Je bent weer rode lantaarndrager, al scheelt het niet veel met Ron.

Opmerking

Er moet nog een wedstrijd ingehaald worden!! Gaarne zo spoedig mogelijk suggesties. Over datum en locatie, gelet op het feit dat de Culumborgsewetering afgevallen is.

Tot ziens Gerard