VAN WIEG TOT GRAF 

Waar Hans Lutz kwam, gebeurde iets. Bij het Utrechts Nieuwsblad, bij genootschap Kunstliefde. Zijn hart, postuur en betrokkenheid waren groot.
Toen een journaliste hem vertelde dat ze zwanger was, liep Hans Lutz, chef kunstredactie van het Utrechts Nieuwsblad direct de deur uit. Niet om het nieuws even te verwerken, zo bleek toen hij even later terugkwam. Hij verblijdde de medewerkster met een grote bos bloemen. Blauw en roze, want het kon immers een jongen of een meisje worden. ,,En daar gaan we de box neerzetten”, zei hij resoluut. De redactrice was geraakt. Ze voelde zich gezien, gewaardeerd.

En zo ervoeren veel mensen Hans Lutz, de imposante man met een groot hart. Bij welke ontmoeting ook; Hans verdiepte zich eerst in een persoon en zijn of haar leven. Als je met hem praatte en hij kwam dan terug op kleine dingen die voor jou heel belangrijk waren, dan deed dat iets met je. Bovendien leverde hij nooit half werk.

Alles wat hij aanging, daar ging hij voor de volle honderd procent voor. Dat gold voor zijn werk als journalist (in de voetsporen van zijn vader), zijn vaderschap, zijn eerste en tweede liefdesrelatie, zijn voorzitterschap van genootschap Kunstliefde en de huizen die hij opknapte en helemaal naar zijn hand zette met tuinen vol waterpartijen.

Prins Carnaval

Aan alles gaf hij een eigen touch. Zijn verhalen in kranten De Stem en het UN kenmerkten zich door een persoonlijke betrokken stijl. En bij Kunstliefde hadden ze nog nooit verkleedfeesten meegemaakt. De joviale Hans, die in Brabant ook nog prins Carnaval is geweest, bracht er leven in de brouwerij. Zijn baan bij het Utrechts Nieuwsblad bracht hem naar deze regio, waar hij in Bilthoven en Soesterberg woonde.